Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1966.
Το 1987 ξεκίνησα την επαγγελματική μου διαδρομή ιδρύοντας το φωτοειδησεογραφικό πρακτορείο Prisma, δημοσιεύοντας την δουλειά μου τόσο σε ελληνικά όσο και ξένα έντυπα. Μετά από δέκα χρόνια δουλειάς στο πρακτορείο, το 1996, δέχθηκα πρόταση του πρακτορείου ειδήσεων Reuters για συνεργασία με βάση την Αθήνα. Συνεργάστηκα με το πρακτορείο μέχρι το 2014. Σήμερα εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας, με βασικές μου συνεργασίες τα πρακτορεία Associated Press και Bloomberg.
Τα κτίρια-φαντάσματα της Αθήνας
Τα κτίρια-φαντάσματα που στέκονται μισοκαταστραμμένα σε μια κεντρική λεωφόρο της Αθήνας, στριμωγμένα ανάμεσα στα κεντρικά της αστυνομίας και το Ανώτατο Δικαστήριο, σε απόσταση μερικών μόλις χιλιομέτρων από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Αυτά τα συγκροτήματα, χτισμένα τη δεκαετία του 1930 για να φιλοξενήσουν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, δεν έχουν δει φροντίδα εδώ και δεκαετίες.
Οκτώ συγκροτήματα 228 διαμερισμάτων. Ενώ είναι πολύ απλό να εξηγήσει κανείς σε κάποιον τι είναι σήμερα αυτά τα παραμελημένα και καλυμμένα με γκράφιτι κτίρια, το να εξηγήσει πώς η περιοχή έφτασε σε αυτό το σημείο είναι πιο δύσκολο.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν τα παιδιά των προσφύγων άρχισαν να μετακομίζουν, πριν από μερικά χρόνια αφήνοντας πίσω τους ηλικιωμένους γονείς τους που αργότερα αποβίωσαν ή εγκατέλειψαν τις περιουσίες τους.
Το 2001, το κράτος αγόρασε σχεδόν όλα τα διαμερίσματα του συγκροτήματος και έγιναν σχέδια για την κατεδάφιση των κτιρίων, ώστε να προβούν σε διαφορετική χρήση της περιοχής, αλλά αυτές οι ιδέες βρήκαν τους κατοίκους αντίθετους. Τελικά, το 2008, η Ελλάδα κήρυξε τα κτίρια χώρο πολιτιστικής κληρονομιάς, άξια προστασίας και όλες οι διαδικασίες πάγωσαν.
Σήμερα στα διαμερίσματα ζει κάθε λογής κόσμος. Η ποικιλόμορφη ομάδα αποτελείται από τους αρχικούς ιδιοκτήτες που μένουν εκεί εδώ και πάνω από 70 χρόνια, μέχρι ελληνικές οικογένειες που βρέθηκαν εκεί αφού έχασαν τα σπίτια τους την περίοδο της οικονομικής κρίσης, και οικογένειες από την Τουρκία, Ιρανούς αιτούντες πολιτικού ασύλου και τοξικομανείς.
